Herdenking 9/11

Vandaag herdenken we 9/11. De herinnering aan deze gebeurtenis geeft mij nog steeds een immens gevoel van solidariteit met de slachtoffers van destijds. Die solidariteit bracht ons in Afghanistan, als bondgenoten van de Verenigde Staten.  Dit optreden is op een débacle uitgedraaid en daaruit moeten lessen worden getrokken - kritische lessen, zowel tegenover onszelf als tegenover onze bondgenoten.  

Sinds het begin van dit millennium zijn de dreigingen in de wereld in aantal en intensiteit opvallend sterk toegenomen. Dat heeft helaas nog niet geleid tot de nodige vooruitgang als het op militaire zelfredzaamheid van de Unie aankomt. Onze solidariteit met de Verenigde Staten blijft cruciaal voor ons internationaal veiligheidsbeleid en moeten we zien als een onmisbare hefboom ten bate van gemeenschappelijke waarden en van multilateralisme waar we meer en meer voor moeten vechten. 

Maar solidariteit met onze bondgenoten mag ook geen blinde volgzaamheid zijn.  In ieder geval moet dringend meer werk worden gemaakt van een volwaardige eigen defensie in de ruime zin van het woord, ook als daar onvermijdelijk een prijskaartje aan vast hangt. Tegelijk moeten we blijven inzetten op trans-Atlantische samenwerking, en als de samenwerking met en binnen de NAVO aan nieuwe impulsen en afspraken toe is, dan moeten we daar onder loyale en trouwe bondgenoten prioritair werk van maken.

‍